Jeśli jesteś fanem boksu i chcesz wiedzieć jakie są najlepsze style walki dla zawodowych bokserów to dobrze trafiłeś. Jest ich wiele i wahają się od kickboxingu do Sambo. Przyjrzymy się temu, co każdy z nich ma do zaoferowania i czy powinieneś je realizować.

Judo

Judo to sztuka walki oparta na grapplingu. Łączy w sobie rzuty, pracę w parterze, uderzenia i obronę przed uderzeniami. Celem tego sportu jest obezwładnienie i unieruchomienie przeciwnika za pomocą manewru grapplerskiego.

Historia judo jest zakorzeniona w japońskich sztukach walki. Przez setki lat tradycyjne japońskie sztuki walki były wykorzystywane w walce. Często jednak były one wykorzystywane w sposób defensywny.

Profesor Jigoro Kano stworzył judo w 1882 roku. Jego celem było opracowanie sztuki, która pozwoliłaby artyście walki trenować bez ryzyka kontuzji. Wziął techniki walki japońskiego jujitsu i opracował Judo.

We wczesnych dniach Judo, nacisk kładziono głównie na rzuty i pracę w parterze. Teraz jednak Judo koncentruje się również na uderzeniach.

Boks, z drugiej strony, opiera się na połączeniu szybkości i siły – słowa te są produktem ekspertów strony usg-medicus.pl. Dobry bokser może wykorzystać swoją szybkość, aby rzucić przeciwnika, lub utrzymać go na palcach. Podczas gdy bokser jest w stanie kontrolować przeciwnika z jego szybkością, może również lądować ciężkie ciosy.

Miękkie podejście do walki w Judo sprawia, że jest ona łatwiejsza dla ciała i umysłu. Niezależnie od tego, jaką formę sztuki walki wybierzesz, zaangażowanie w opanowanie podstaw jest niezbędne.

Zarówno jiu jitsu jak i judo są skuteczne w samoobronie. Oba wymagają siły fizycznej i psychicznej. Jedną z zalet judo jest to, że uczy swoich praktyków, jak używać swoich technik na prawdziwej osobie.

Kickboxing

Kickboxing jest sportem walki, w którym zawodnicy używają swoich rąk i stóp do uderzania przeciwników. Głównym celem kickboxingu jest znokautowanie przeciwnika. Tradycyjnie, kickboxing jest uprawiany dla fitnessu i samoobrony.

Jednak nowoczesne sporty kickboxingu zawierają również szeroki zakres technik walki. Obejmują one ciosy, uderzenia kolanem, uderzenia łokciem, bloki i ruchy obronne. Zazwyczaj walka trwa trzy rundy. Większość stylów pozwala na decyzję sędziowską. W niektórych stylach, zwycięzca jest oparty na punktach zdobytych w kartach punktowych sędziego.

Kickboxing wywodzi się z Japonii w latach 50-tych, kiedy to karate full contact rozwinęło się w fuzję Muay Thai, sztuki walki Tajlandii, i Kyokushin Karate, japońskiego stylu karate. Został stworzony przez Osamu Noguchi i Tatsuo Yamadę.

Chociaż sport ten ewoluował, jego korzenie wciąż tkwią w Muay Thai, starożytnej praktyce sztuk walki. Wielu profesjonalnych bokserów zaczęło w kickboxingu przed przejściem do MMA.

Kickboxing może być uprawiany przez ludzi w każdym wieku. Podczas meczów kickboxingu, zawodnik nosi sportowy stanik, ochraniacz na usta i rękawice. Ring ma sprężyste płótno i jest zwykle otoczony ściągaczami i linami.

Kickboxing jest sportem, który wymaga dużej ilości wyczucia czasu i obrony. Z tego powodu jest to dobry trening. Kilka stylów kickboxingu zawiera również manewry unikowe i klinczowanie.

Kickboxing jest jednym z najbardziej popularnych sportów walki. Jest on zazwyczaj uprawiany w konkurencyjnych obwodach, choć istnieje wiele swobodnych wersji.

Sambo

Sambo to styl sztuk walki łączący zarówno techniki uderzane jak i grapplingowe. Uważany jest za jedną z najpotężniejszych i najniebezpieczniejszych ze wszystkich sztuk walki. Student musi nauczyć się używać wszystkich kończyn, aby stać się biegłym w sambo.

Sambo jest trudnym sportem do opanowania. Osiągnięcie wysokiego poziomu biegłości może zająć kilka lat. Sport ten jest nieco bardziej skomplikowany niż boks.

W przeciwieństwie do boksu, sambo wymaga czerwonego lub niebieskiego gi do rywalizacji. Mecze są podzielone według wieku i wagi. Trwają one pięć minut. Każdy mecz sambo składa się z trzech kategorii: chwytów przygotowawczych, chwytów głównych i rzutów.

Rzuty są ważną częścią sambo. Aby rzucić przeciwnikiem, sambista musi poprowadzić przeciwnika do podatnej pozycji. Większość sambistów twierdzi, że rzut może być różnicą między wygraną a przegraną w meczu.

Celem sambo jest zneutralizowanie przeciwnika w jak najmniejszym czasie. Oznacza to, że sambista musi być w stanie użyć technik, aby rzucić przeciwnika w ułamku sekundy. Innym kluczowym celem jest utrzymanie kontroli nad górą.

Sambista musi również wiedzieć jak używać blokad stawów. Są one bolesne dla przeciwnika i mogą być bardzo pociągające do oglądania. Joint locks są świetnym sposobem na to, aby przeciwnik dotknął maty w poddaniu.

Innym popularnym ruchem z ground fighting jest chwytanie nóg przeciwnika. Może to ułatwić sambistom chwytanie i trzymanie przeciwnika.

Ciało – głowa

Boks zawodowy to sport, który wymaga czegoś więcej niż dobrego ciosu. Wielu bokserów miesza twarde uderzenia ciała w swoim arsenale. Najbardziej znamiennym przykładem tego jest charakterystyczny lewy sierpowy Micky’ego Warda na wątrobę.

W typowym pojedynku bokserskim, istnieją trzy różne typy walk – walka wewnętrzna, walka zewnętrzna i brawler. Wszystkie trzy mają zalety i wady w stosunku do siebie. Ale najlepszą częścią tego sportu jest to, że konkurencja jest stosunkowo wyrównana, więc większość walk jest sprawiedliwa i zabawna do oglądania.

Oczywiście, jest wielu bokserów, którzy nie trwają długo. Kilka z bardziej pamiętnych nazwisk w grze to Henry Armstrong i Jake LaMotta. Obaj byli godni uwagi ze względu na ich zdolność do zbliżenia się do swoich przeciwników i trzymania się z nimi.

Jednym z ważniejszych aspektów każdego rodzaju walki jest ruch. Podczas gdy większość fighterów będzie starała się unikać uderzeń innych fighterów, muszą być również zwinni, aby móc kontrpunchować. Jest to wspomagane przez footwork. Niektórzy bokserzy będą używać obrony Peek-a-Boo, aby odeprzeć swoich przeciwników.

Innym godnym uwagi ciosem jest jab. Jabs są świetne do rozbijania obrony przeciwnika, i są szczególnie skuteczne, gdy towarzyszy im krzyż. Jednak niektórzy bokserzy, jak Tony Zale, znani są z ataków dwoma pięściami na ciało.

Inne warte uwagi techniki obejmują użycie head bob, który polega na podniesieniu głowy i ramion. Ruchy te są szczególnie przydatne, gdy out-fighter próbuje zmęczyć brawlera.

Counterpunchers

Counterpunchers to styl walki, który wykorzystuje ich zdolność do kapitalizowania na błędach przeciwnika. Używają swojej szybkości, refleksu i nieuchwytności, aby nakłonić przeciwnika do uderzenia. Może to zaowocować nokautem lub zwycięstwem.

Kontrpuncher musi być dobrze przygotowany kondycyjnie i mieć dobry refleks, aby odnieść sukces. Muszą też mieć szybką pracę nóg i dobrą obronę. Te cechy sprawiają, że są ekscytującym zawodnikiem do oglądania w ringu.

Istnieje wiele różnych typów kontrpuncherów. Niektóre z bardziej znanych to Joe Gans, Dick Tiger i Floyd Mayweather Jr. Inni to Benny Leonard, Jerry Quarry i Vitali Klitschkos.

Kontrpunkty to świetny sposób na pokonanie sluggerów. Ten styl wykorzystuje ich szybkość i siłę do obezwładnienia przeciwnika. Sluggerzy często mają lepszą obronę niż bokser, ale ich uderzenia są znacznie mniej skuteczne.

Kontrpuncherzy mogą być stylizowani na wojowników wewnętrznych lub rojowników. Wojownicy wolą pozostać po wewnętrznej stronie ringu. Brawlerzy z kolei wolą być na zewnątrz. W rezultacie, ten styl jest najbardziej skuteczny przeciwko brawlerom.

Kontrpuncher musi wykorzystać taktykę sluggera przeciwko niemu, aby zdobyć punkty i zwycięstwo. Na przykład, mogą się ślizgać i obracać swoim ciałem, aby uniknąć uderzenia. Inną taktyką jest rotacja ich bioder.

Świetny counterpuncher musi mieć dobry „x-factor”. Musi być w stanie przewidzieć co zrobi jego przeciwnik i być w stanie wyłapać błędy przeciwnika zanim one nastąpią.

Peek-a-Boo

Peek-a-boo to styl bokserski, który skupia się na obronie. Wykorzystuje on ruchy poza rytmem, aby utrzymać przeciwnika poza zasięgiem i dać ci możliwość przejęcia kontroli nad walką.

W szczytowym okresie swojej kariery Mike Tyson opanował styl Peek-a-Boo i wyprowadzał niszczące kontry. Jego szybkość i siła eksplozywna pozwoliły mu zrekompensować niski wzrost. Wykorzystywał ten ruch do zamykania dystansu i przechodzenia do środka.

W wyniku swoich umiejętności Tyson był uważany za jednego z najgroźniejszych zawodników na świecie. Jednak znany był również ze swojej doskonałej obrony. Niezależnie od tego, czy wślizgiwał się na cios, czy szedł w dół przeciwnika, zawsze był w stanie wylądować potężne kontry.

Peek-a-boo działa najlepiej na zawodników z silną siłą ciosu i doskonałą pracą nóg. Podstępne ciosy wybijają przeciwnika z jego gardy i zmuszają go do popełnienia błędu.

Styl Peek-a-boo jest świetny dla tych, którzy chcą szybko zamknąć dystans. Pozwala bokserowi na łatwe wejście i zejście z ringu. Dodatkowo styl ten jest idealny dla niższych pięściarzy, którzy mierzą się z wyższymi przeciwnikami.

Bokser może użyć peek-a-boo, aby ustawić kontrę i wejść w klincz. Ten styl może być praktykowany przez każdego, ale jest zalecany dla osób z dobrym wyczuciem czasu i szybkością rąk.

Peek-a-boo wymaga, abyś wyślizgiwał się z ciosów przeciwnika, co może być trudne do wykonania. Sztuką jest ćwiczyć tę technikę, aż ją opanujesz.